ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ & ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ - ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΟΗΕ - 2011

ΗΜΕPΟΜΗΝΙΑ	ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ / ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕPΑ
27 Ιανουαρίου	Διεθνής Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος
4 Φεβρουαρίου	Παγκόσμια Ημέρα Καρκίνου
20 Φεβρουαρίου	Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης
21 Φεβρουαρίου	Διεθνής Ημέρα Μητρικής Γλώσσας
8 Μαρτίου	Διεθνής Ημέρα Γυναικών
20 Μαρτίου	Ημέρα Γαλλικής Γλώσσας στα Ηνωμένα Έθνη
21 Μαρτίου	Διεθνής Ημέρα Ναβρούζ
21 Μαρτίου	Διεθνής Ημέρα Ποίησης
21 Μαρτίου	Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων
22 Μαρτίου	Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό
23 Μαρτίου	Παγκόσμια Ημέρα Μετεωρολογίας
24 Μαρτίου	Διεθνής Ημέρα για το Δικαίωμα στην Αλήθεια σχετικά με τις Κατάφωρες Παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και για την Αξιοπρέπεια των Θυμάτων
24 Μαρτίου	Παγκόσμια Ημέρα Φυματίωσης
25 Μαρτίου	Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τους Κρατούμενους και Αγνοούμενους Υπαλλήλους του ΟΗΕ
25 Μαρτίου	Διεθνής Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Δουλεμπορίου
2 Απριλίου	Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτισμό
4 Απριλίου	Διεθνής Ημέρα κατά των Ναρκών
7 Απριλίου	Επέτειος Γενοκτονίας στη Ρουάντα
7 Απριλίου	Παγκόσμια Ημέρα Υγεία
12 Απριλίου	Διεθνής Ημέρα της Πτήσης του Ανθρώπου στο Διάστημα
20 Απριλίου	Ημέρα Κινεζικής Γλώσσας στα Ηνωμένα Έθνη
22 Απριλίου	Διεθνής Ημέρα Μητέρας Γης
23 Απριλίου	Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και Πνευματικών Δικαιωμάτων
23 Απριλίου	Ημέρα Αγγλικής Γλώσσας στα Ηνωμένα Έθνη
25 Απριλίου	Παγκόσμια Ημέρα Ελονοσίας
26 Απριλίου	Παγκόσμια Ημέρα Πνευματικής Ιδιοκτησίας
28 Απριλίου	Παγκόσμια Ημέρα Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία
3 Μαΐου	Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου
8 - 9 Μαΐου	Ώρα για τη Μνήμη και τη Συμφιλίωση για Αυτούς που Έχασαν τη Ζωή τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
9 - 10 Μαΐου	Παγκόσμια Ημέρα Αποδημητικών Πουλιών
15 Μαΐου	Διεθνής Ημέρα Οικογένειας
17 Μαΐου	Παγκόσμια Ημέρα Τηλεπικοινωνιών και Κοινωνίας της Πληροφορίας
21 Μαΐου	Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Ποικιλομορφίας για τον Διάλογο και την Ανάπτυξη
22 Μαΐου	Διεθνής Ημέρα Βιοποικιλότητας
25 Μαΐου	Ημέρα Αφρικής
29 Μαΐου	Διεθνής Ημέρα Κυανόκρανων
31 Μαΐου	Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καπνίσματος
4 Ιουνίου	Διεθνής Ημέρα για τα Αθώα Παιδιά Θύματα Επιθέσεων
5 Ιουνίου	Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
6 Ιουνίου	Ημέρα Ρωσικής Γλώσσας στα Ηνωμένα Έθνη
8 Ιουνίου	Παγκόσμια Ηµέρα Ωκεανών
12 Ιουνίου	Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας
14 Ιουνίου	Παγκόσμια Ημέρα Αιμοδότη
17 Ιουνίου	Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας
20 Ιουνίου	Παγκόσμια Ημέρα για τους Πρόσφυγες
23 Ιουνίου	Διεθνής Ημέρα Χηρών
23 Ιουνίου	Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών για τις Δημόσιες Υπηρεσίες
25 Ιουνίου	Ημέρα των Ναυτικών
26 Ιουνίου	Διεθνής Ημέρα κατά της Χρήσης και Παράνομης Διακίνησης Ναρκωτικών
26 Ιουνίου	Διεθνής Ημέρα Συμπαράστασης στα Θύματα Βασανιστηρίων
2 Ιουλίου	Διεθνής Ημέρα Συνεταιρισμών
11 Ιουλίου	Παγκόσμια Ημέρα Πληθυσμού
18 Ιουλίου	Διεθνής Ημέρα Nelson Mandela
9 Αυγούστου	Διεθνής Ημέρα των Αυτοχθόνων Λαών του Κόσμου
12 Αυγούστου	Διεθνής Ημέρα Νεολαίας
19 Αυγούστου	Παγκόσμια Ανθρωπιστική Ημέρα
23 Αυγούστου	Διεθνής Ημέρα Μνήμης του Δουλεμπορίου και της Κατάργησής του
26 Αυγούστου	Ημέρα της Ναμίμπια
29 Αυγούστου	Διεθνής Ημέρα κατά των Πυρηνικών Δοκιμών
8 Σεπτεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού
10 Σεπτεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης Αυτοκτονιών
15 Σεπτεμβρίου	Διεθνής Ημέρα Δημοκρατίας
16 Σεπτεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για την Προστασία της Στιβάδας του Όζοντος
21 Σεπτεμβρίου	Διεθνής Ημέρα Ειρήνης
27 Σεπτεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς
27 Σεπτεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού
28 Σεπτεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λύσσας
29 Σεπτεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Ναυτιλίας
1 Οκτωβρίου	Διεθνής Ημέρα Τρίτης Ηλικίας
2 Οκτωβρίου	Διεθνής Ημέρα Μη Βίας
3 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπινων Οικισμών
5 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών
9 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα των Ταχυδρομείων
10 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα για τη Ψυχική Υγεία
13 Οκτωβρίου	Ημέρα Ισπανικής Γλώσσας στα Ηνωμένα Έθνη
12 Οκτωβρίου	Διεθνής Ημέρα Μείωσης Φυσικών Καταστροφών
13 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Όρασης
15 Οκτωβρίου	Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας της Υπαίθρου
16 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Επισιτισμού
17 Οκτωβρίου	Διεθνής Ημέρα κατά της Φτώχειας
20 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Στατιστικής
24 Οκτωβρίου	Ημέρα του Ο.Η.Ε.
24 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Πληροφόρησης για την Ανάπτυξη
27 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Οπτικοακουστικής Κληρονομιάς
6 Νοεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για την Αποτροπή της Εκμετάλλευσης του Περιβάλλοντος κατά τη Διάρκεια Πολέμων & Ενόπλων Συγκρούσεων
10 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Επιστήμης για την Ειρήνη και την Ανάπτυξη
14 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη
16 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Τροχαίων Ατυχημάτων
16 Νοεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για την Ανεκτικότητα
17 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας
19 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας
20 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού
20 Νοεμβρίου	Ημέρα Βιομηχανοποίησης της Αφρικής
21 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης
20 Νοεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων
25 Νοεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών
29 Νοεμβρίου	Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό
1 Δεκεμβρίου	Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS
2 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για την Κατάργηση της Δουλείας
3 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για τα Άτομα με Αναπηρία
5 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα Εθελοντών για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη
7 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα Πολιτικής Αεροπορίας
9 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα κατά της Διαφθοράς
10 Δεκεμβρίου	Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
11 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα Βουνών
18 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα για τους Μετανάστες
18 Δεκεμβρίου	Ημέρα Αραβικής Γλώσσας στα Ηνωμένα Έθνη
19 Δεκεμβρίου	Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών για τη Συνεργασία του Νότου με τον Νότο
20 Δεκεμβρίου	Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΟΗΕ
Τελευταία Εβδομάδα Φεβρουαρίου	Παγκόσμια Εβδομάδα Διαθρησκευτικής Αρμονίας
21-27 Μαρτίου	Εβδομάδα Αλληλεγγύης με τους Λαούς που Αγωνίζονται κατά του Ρατσισμού και των Φυλετικών Διακρίσεων
23-29 Απριλίου	Παγκόσμια Εβδομάδα του ΟΗΕ για την Οδική Ασφάλεια
Τελευταία Εβδομάδα Απριλίου	Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για την Εκπαίδευση
25-31 Μαΐου	Εβδομάδα Αλληλεγγύης με τους Λαούς των Μη Αυτοδιοικούμενων Εδαφών
1-7 Αυγούστου	Παγκόσμια Εβδομάδα Θηλασμού
8 -12 Νοεμβρίου	Διεθνής Εβδομάδα Επιστήμης και Ειρήνης
4-10 Οκτωβρίου	Παγκόσμια Εβδομάδα Διαστήματος
24-30 Οκτωβρίου	Εβδομάδα Αφοπλισμού
ΔΙΕΘΝΗ ΕΤΗ ΟΗΕ
2011	Διεθνές Έτος Δασών
2011	Διεθνές Έτος Χημείας
2011	Διεθνές Έτος Ατόμων με Αφρικανική Καταγωγή
2010	Διεθνές Έτος Βιοποικιλότητας
2010	Διεθνές Έτος για την Επαναπροσέγγιση των Πολιτισμών
2010 - 2011	Διεθνές Έτος Νεολαίας (12/08/2010 - 11/08/2011)
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΟΗΕ
2010 - 2020	Δεκαετία για την Οδική Ασφάλεια
2010 - 2020	Δεκαετία του ΟΗΕ για τις Ερήμους και τον Αγώνα κατά της Απερήμωσης
2008 - 2017	Δεύτερη Δεκαετία του ΟΗΕ για την Εξάλειψη της Φτώχειας
2006 - 2016	Δεκαετία Αποκατάστασης και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Κοινότητες που επλήγησαν από την Καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986
2005 - 2015	Διεθνής Δεκαετία Δράσης , “Νερό για Ζωή” (από τις 22 Μαρτίου 2005)
2005 - 2014	Δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση υπέρ της Αειφόρου Ανάπτυξης
2005 - 2014	Δεύτερη Διεθνής Δεκαετία για τους Αυτόχθονες Λαούς του Κόσμου
2003 - 2012	Δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για την Καταπολέμηση του Αναλφαβητισμού: Εκπαίδευση για Όλους
2001 - 2010	Διεθνής Δεκαετία για την Κουλτούρα της Ειρήνης και της Μη- Βίας για τα Παιδιά του Κόσμου
2001 - 2010	Δεύτερη Διεθνής Δεκαετία για την Εξάλειψη της Αποικιοκρατίας
2001 - 2010	Δεκαετία για την Καταπολέμηση της Ελονοσίας στις Αναπτυσσόμενες Χώρες, Ιδιαίτερα στην Αφρική

Όσες κροτίδες πέφτουνε το Πάσχα στον αέρα,
τόσες χαρές εύχομαι να έχουμε κάθε μέρα!!
Το Θείο φως της Ανάστασης
να λάμψει στις ζωές μας.
Κι όλου του κόσμου οι χαρές
να’ ναι πάντα μαζί μας!!!!!!!


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ

Υλικά για 3-4 τσουρέκια
½ φλιτζάνι γάλα καυτό
5 αυγά
1 κιλό και λίγο ακόμη, αλεύρι σκληρό,
(εγώ βάζω το robin hood)
100 gr μαγιά νωπή ή 4 φακελάκια ξηρή
– καλύτερα αποτελέσματα έχουμε με τη νωπή-
½ φλιτζάνι βούτυρο ζεστό (lurpak ανάλατο)
2 φλιτζάνια ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας λάδι σπορέλαιο
½ κουταλάκι του γλυκού μαχλέπι σε σκόνη
½ κουταλάκι του γλυκού μαστίχα σε σκόνη
½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
½ φλιτζάνι νερό χλιαρό
προαιρετικά ξύσμα από μισό πορτοκάλι
για το τελείωμα:
λίγα αμύγδαλα φιλέ και 1 κρόκο αυγού για επάλειψη
Εκτέλεση
Βάζουμε σ’ ένα μεγάλο μπολ την μαγιά με ½ φλιτζάνι χλιαρό νερό και προσθέτουμε λίγο αλεύρι (το παίρνουμε από το 1κιλό που έχουμε για το ζύμωμα) μέχρι να γίνει ένας πηχτός χυλός. Ανακατεύουμε καλά μέχρι να ενωθούν τα υλικά. Βάζουμε στην επιφάνεια της λεκάνης χαρτί ψησίματος, σκεπάζουμε με ένα μάλλινο ύφασμα και το αφήνουμε σε ζεστό μέρος για περίπου μισή ώρα ή ώσπου να φουσκώσει. Το χαρτί ψησίματος το βάζουμε για να μην κολλήσει όταν θα φουσκώσει η μαγιά ή η ζύμη στο ύφασμα που την έχουμε τυλίξει.
Όταν είναι έτοιμη η μαγιά ξεκινάμε να φτιάξουμε την ζύμη.
Σε μια μεγάλη λεκάνη βάζουμε το λάδι, τη ζάχαρη, το μαχλέπι, τη μαστίχα, το αλάτι, το γάλα καυτό και ανακατεύουμε με τα χέρια. Προσθέτουμε τα αυγά ένα – ένα ζουλώντας τους κρόκους με το χέρι μας για να σπάσουν και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.
Προσθέτουμε το μείγμα της μαγιάς και ανακατεύουμε πάλι.
Ρίχνουμε σιγά- σιγά το αλεύρι και ανακατεύουμε απαλά μέχρι να υγραθεί όλο το αλεύρι. Τέλος ρίχνουμε σιγά – σιγά το βούτυρο ζεστό (όσο αντέχει το χέρι μας) και αναδιπλώνουμε τη ζύμη ώσπου να πάρει όλο το βούτυρο. Στην περίπτωση που έχουμε ρίξει όλο το πακέτο το αλεύρι και η ζύμη δεν πλάθεται, προσθέτουμε και άλλο αλεύρι, λίγο – λίγο ζυμώνοντας μαλακά για να μην ξεφουσκώσει η ζύμη μέχρι να έχουμε μια ωραία ελαστική ζύμη.
Βάζουμε πάλι λίγο χαρτί ψησίματος στην επιφάνεια της λεκάνης και την βάζουμε στο φούρνο στους 30 βαθμούς ώσπου να φουσκώσει η ζύμη ή σε ένα ζεστό μέρος. Την άφησα στον φούρνο γύρω στις 3 ώρες.
Αλευρώνουμε μια επιφάνεια και πλάθουμε τσουρέκια της αρεσκείας μας – έφτιαξα και με μερέντα στην μέση-
Τα βάζουμε σε ταψί που έχουμε στρώσει χαρτί κουζίνας και τα ξαναβάζουμε στον φούρνο πάλι στους 30 βαθμούς για να ξαναφουσκώσουν ή σε ένα ζεστό μέρος σκεπασμένα με μάλλινο ύφασμα.
Όταν είναι έτοιμα , τα αλείφουμε με κρόκο αυγού που έχουμε διαλύσει με λίγο νερό και ρίχνουμε από πάνω αμύγδαλα φιλέ.Σε ελαφρά προθερμασμένο φούρνο βάζουμε τα τσουρέκια ,σκεπασμένα με αλουμινόχαρτο, στους 200 βαθμούς για 10 λεπτά, πάνω και κάτω φωτιά, στην πρώτη σκάλα από κάτω. Μετά βγάζουμε το αλουμινόχαρτο και κατεβάζουμε την φωτιά στους 180 και στον αέρα για περίπου 20 λεπτά. Δεν τα ψήνουμε πολύ γιατί στεγνώνουν. Να είναι αφράτα – αφράτα.
Όταν κρυώσουν καλά, τυλίγουμε σε μεμβράνη για να μην ξεραθούν ή καλύτερα ............. τα τρώμε αμέσως!
Να σας δώσω και ορισμένα TIPS τα οποία πιστεύω ότι γενικά θα σας βοηθήσουν:
-Αν αφήσουμε την ζύμη περισσότερη ώρα θα αρχίσει να "κάθεται ". Δεν πειράζει όμως, θα ξαναρχίσει να ανεβαίνει.
-Όχι και πολύ αλεύρωμα στο πλάσιμο γιατί θα φαίνονται τα αλεύρια μετά το ψήσιμο.
-Αν θέλετε να βάλετε κόκκινο αυγό, βάλτε το περίπου 10-15 λεπτά πριν τα βγάλετε απ’ τον φούρνο όταν η ζύμη είναι ακόμη ελαστική. Μην το βάλετε από την αρχή γιατί θα φουσκώσουν κι άλλο τα τσουρέκια και θα πέσει το αυγό προς τα μέσα.
-Ο κρόκος που θα αλείψετε τα τσουρέκια να είναι καλά ανακατεμένος με μια – δύο κουταλιές νερό. Να κάνετε μόνο ένα ελαφρύ πέρασμα μ’ ένα πινελάκι πάνω από το τσουρέκι γιατί κατά την διάρκεια του ψησίματος θα αρπάξει το αυγό και θα μαυρίσει ενώ το τσουρέκι θα είναι ακόμη άψητο.(την έχω πατήσει γι αυτό σας το λέω)
-Εάν δεν θέλετε να τα καταναλώσετε άμεσα, μόλις κρυώσουν τα βάζετε σε πολυμπαγκ, τα κλείνετε καλά και τα φυλάτε στην κατάψυξη. Τα βγάζετε μισή ώρα πριν τα θελήσετε και είναι σαν να τα έχετε μόλις ψήσει!!
-Εάν δεν έχουμε σκόνη μαστίχας και μαχλεπιού, τα χτυπάμε ένα – ένα στο γουδάκι με λίγη ζάχαρη για να μην κολλάει στα τοιχώματα.
Καλή επιτυχία !!!!!!!!!!!

Η κυρά Σαρακοστή

Σαράντα μέρες κράταγε η νηστεία πριν το Πάσχα. 
Τόσες νήστεψε και ο Χριστός στην έρημο. Τις τρεις πρώτες μάλιστα μερικές γυναίκες δεν έβαζαν στο στόμα τους τίποτα, ούτε καν ψωμί ή νερό και την τέταρτη έτρωγαν μόνο ειδικά φαγητά - καρυδόπιτα, σούπα με φασόλια, πετιμέζι. Πόσο αργά περνούσε η σαρακοστή για όσους νήστευαν και νήστευαν οι περισσότεροι.
Η "κυρά Σαρακοστή" ήταν το ημερολόγιό τους. Την παρίσταναν ως καλογριά. Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα. Δεν της έκαναν στόμα γιατί συνέχεια νήστευε και τα χέρια της ήταν σταυρωμένα γιατί όλο προσευχόταν. 
Είχε 7 πόδια, τις 7 βδομάδες της Σαρακοστής. 
Κάθε Σάββατο έκοβαν και ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σαββάτο. Στη Χίο το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. 
Αλλού την έκαναν και πάνινη την "κυρά Σαρακοστή" τους και τη γέμιζαν με πούπουλα. Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. 
Ο "κουκουράς", έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.

Η συνταγή της  Κυρά-Σαρακοστής!

Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε είναι:

2 κούπες αλεύρι

1 κουτ.σούπας  αλάτι

1 κούπα νερό

Πλάστη

Λαδόκολλα

Λίγα γαρύφαλλα

Το προσχέδιο σε Α4 κόλλα που την έφτιαξε ο μπαμπάς μας.

Ζυμώσαμε το αλεύρι με το αλάτι και το νερό δημιουργώντας μια σκληρή ζύμη. Σε μια μεγάλη επιφάνεια ανοίξαμε με τον πλάστη ένα μεγάλο αλλά όχι λεπτό φύλλο. Στο ταψί βάλαμε την λαδόκολλα, με  την βοήθεια του προσχεδίου κόψαμε με μαχαίρι την ζύμη και σχηματίσαμε την Κυρά-Σαρακοστή.Διακοσμήσαμε με γαρύφαλλα. Ψήσαμε την Κυρά στους 180 βαθμούς για μία ώρα ώστε να είναι καλά ψημένη και να αντέξει τις 7 εβδομάδες. Αύριο λοιπόν ο μικρός θα βάλει μια κορδέλα στην τρυπούλα που ανοίξαμε πριν ψηθεί και θα την πάμε στο σχολείο. Μπορεί να μου πήρε αρκετή ώρα να την φτιάξουμε αλλά ένα μεγάλο ποσοστό εργασίας το έκαναν δύο εξάχρονα χεράκια, οπότε  είμαστε δικαιολογημένοι.

 

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Το γαϊδουράκι Νάθαν (Γιώργος Βλαχόπουλος)
πασχαλινό διήγημα

Ήταν ένα ζεστό ανοιξιάτικο πρωινό, στην πεδιάδα της Ιουδαίας. Ο φωτεινός ήλιος χάιδευε με τις ζεστές ακτίνες του την νωπή από την πρωινή δροσιά γη, κάνοντάς την να αχνίζει και το κιτρινοκόκκινο χώμα να ευωδιάζει υπέροχα. Ο Νάθαν, το γαϊδουράκι, ορθάνοιξε τα μεγάλα, καστανά μάτια του κι έβγαλε το κεφάλι του από το άνοιγμα του παχνιού, πού έβλεπε στο εσωτερικό της αυλής. Όρθιος κοντά στο μαγκανοπήγαδο στεκόταν το αφεντικό του, ο γέρο-Ιακώβ ο αγωγιάτης, και συζητούσε έντονα μ΄ένα νεαρό ψαρά. Οι δυο άνδρες χειρονομούσαν ζωηρά, σαν να κανόνιζαν την τιμή για το αγώι. «Συνηθισμένο παζάρι», σκέφτηκε ο μικρός Νάθαν κι άνοιξε το στόμα του σε ένα ατέλειωτο χασμουρητό, που το συνόδευαν οι μουσικοί λαρυγγισμοί του.

Άθελά του τράβηξε την προσοχή του ένας όμορφος, γαλήνιος, νέος άνδρας, που παρακολουθούσε την συνομιλία από μία γωνιά. Δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται και πολύ για το αποτέλεσμα, λες κι ο νους του έτρεχε κάπου αλλού. Ήταν ντυμένος απλά, μα αρχοντικά. Τα ρούχα του καθαρά, στα πόδια του τυλιγμένα δερματόπλεχτα σανδάλια. Τα χέρια λεπτά, με μακριά δάκτυλα. Η όλη του εμφάνιση έδειχνε άνθρωπο ευγενικό και καλλιεργημένο. Φαινόταν να κατάγεται από την τάξη των τεχνιτών, ίσως να ήταν ξυλουργός. Είχε μακριά, καστανόξανθα μαλλιά, που οι σγουροί κυματισμοί τους ακουμπούσαν απαλά στους φαρδείς του ώμους. Δύο όμορφα γαλάζια μάτια στόλιζαν το πρόσωπο με το πλατύ φωτεινό μέτωπο. Η μορφή του αυστηρή, μα καλοσυνάτη. Ο Νάθαν ένιωσε πως από κάπου γνώριζε αυτόν τον Ξένο, μα αγουροξυπνημένος καθώς ήταν, δεν έδωσε εκείνη τη στιγμή συνέχεια στη σκέψη του.

Οι δυο άνδρες δεν άργησαν τελικά να συμφωνήσουν κι έδωσαν τα χέρια. Ο γέρο-Ιακώβ μέτρησε με ικανοποίηση τα δηνάρια που ακούμπησε στη παλάμη του ο ψαράς και κατευθύνθηκε μαζί του στο στάβλο που βρισκόταν ο Νάθαν. Το γαϊδουράκι μας άφησε πρόθυμα να το οδηγήσει ο ψαράς από την τριχιά που ήταν περασμένη στο λαιμό του. Δεν χρειαζόταν πολύ για να μαντέψει την αποστολή του: Είχε συμφωνηθεί να μεταφέρει στην πλάτη του εκείνο τον σιωπηλό άνδρα που στεκόταν παράμερα βυθισμένος στις σκέψεις του. Με ένα πήδημα στο πλάι ο Ξένος βρέθηκε ανεβασμένος στον Νάθαν, που χωρίς να περιμένει κάποιο πρόσταγμα ξεκίνησε. Μια ανηφορική πορεία - για το γαϊδουράκι και τον αναβάτη του - άρχιζε...

Βέβαια ο Νάθαν δεν συνήθιζε να σκέπτεται. όταν πήγαινε φορτωμένος σε κάποιο αγώι. Άλλωστε, μέχρι εκείνη τη στιγμή, η σύντομη ζωή του δεν ήταν και τόσο άσχημη. Ο γέρο-Ιακώβ ήταν καλός και δεν τον κτυπούσε, το παχνί ήταν πάντα ζεστό, το άχυρο στεγνό και ο σανός αρκετός. Τον Νάθαν τον προόριζαν συνήθως για ελαφρά φορτία, αφού ήταν ακόμα ένα μικρό πουλάρι. Μια φορά, ήταν ένα σακί σιτάρι για τον μύλο του κυρ-Ζεβεδαίου του μυλωνά, κάποια άλλη, δυο πήλινα δοχεία με λάδι, προορισμένα για το χάνι του τελώνη Ζακχαίου, εκεί στην άκρη της πόλης. Αλλά και ασκιά με κρασί ανήκαν στα εμπορεύματα, που είχαν μεταφέρει στο παρελθόν οι τρυφερές του πλάτες.

Όμως, αυτή τη φορά τον πλημμύρισε ένα αίσθημα περίεργο, πρωτόγνωρο. Σχεδόν κατάσαρκα στην πλάτη του, χωρίς σαμάρι, μ΄ ένα μάλλινο υφαντό να τον χωρίζει από τον αναβάτη του, μετέφερε τώρα εκείνον τον Ξένο, στον ανηφορικό δρόμο για τα Ιεροσόλυμα, την Άγια Πόλη. Ο Ξένος, με μάλλον συνηθισμένη σωματική διάπλαση, φαινόταν ανάλαφρος. Παρόλα αυτά ο μικρός Νάθαν ένιωθε την σπονδυλική του στήλη να λυγίζει κάτω από το φορτίο του αναβάτη του: «Θα ΄έλεγες πως κουβαλώ όλο το βάρος του κόσμου»,συλλογίστηκε με απορία το μικρό γαϊδουράκι, και με σφιγμένα χείλη αγωνίστηκε να κρατήσει σταθερό τον βηματισμό του στον γλιστερό πλακόστρωτο δρόμο, που οδηγούσε στην πόλη.

Σε άλλη περίπτωση θα βαρυγκομούσε και θα στύλωνε τα λεπτά μπροστινά του πόδια με δύναμη στο έδαφος, χωρίς να κουνηθεί ούτε μια σπιθαμή. Όπως τότε που κάποιοι σκληρόκαρδοι έμποροι από την Σαμάρεια τον είχαν φορτώσει με δυο βαριά σακιά χοντρό αλάτι και τον χτυπούσαν με τις βέργες της λυγαριάς. Μόνο που τώρα, χωρίς να ξέρει καν το γιατί, αισθανόταν πως δεν υπήρχε κανένας λόγος για τέτοια πείσματα. Θες το τρυφερό χέρι του Ξένου, πού χάιδευε το κεφαλάκι του ανάμεσα στα μεγάλα μυτερά αυτιά του, θες η ήρεμη βελούδινη φωνή του, καθώς σιγοψιθύριζε Ψαλμούς του Δαβίδ, γέμιζαν την καρδιά του μικρού Νάθαν με μια ανείπωτη γαλήνη, με μια ανεξήγητη καρτερία και υπομονή. Ένιωθε πως δεν ήθελε ποτέ να τελειώσει αυτό το ταξίδι, να μη κατέβει ποτέ από πάνω του εκείνος ο Ξένος. Μα πάνω από όλα, ήταν εκείνη η λάμψη, που είχε μαγέψει το γαϊδουράκι, εκείνο το υπερκόσμιο λαμπερό φως, που φώτιζε τα πάντα γύρω του, ένα φως άκτιστο, που λες και κατέβαινε απευθείας απ΄ του ουρανού τα βάθη για να καλύψει το πρόσωπο του Ξένου και -για όσους έβλεπαν με τα μάτια της καρδιάς- ολάκερη την Πλάση γύρω.

Κι όπως άκουγε τις οπλές του να ηχούν ρυθμικά στο πλακόστρωτο, άρχισε άθελά του να θυμάται - χωρίς να ξέρει το γιατί - την διήγηση της μητέρας του για το Βρέφος του Φωτός και της Γαλήνης, που τόσες φορές του είχε επαναλάβει τις ατέλειωτες χειμωνιάτικες νύχτες.

«Ήταν εκείνη την παγωμένη νυχτιά στη Βηθλεέμ», συνήθιζε να αρχίζει την διήγησή της η μητέρα του Νάθαν, «όταν άνοιξε ξαφνικά στα άγρια μεσάνυχτα η ξύλινη πόρτα του στάβλου. Όλα τα ζώα ένιωσαν την παγωμένη ανάσα του αέρα και στριμώχτηκαν ακόμα πιο κοντά, χαρίζοντας το ένα στο άλλο την ζεστασιά του. Ανάμεσά τους, μικρό γαϊδουράκι τότε κι αυτή, η μητέρα του. Στην αστροφεγγιά που χάριζε χλωμό το φως της, διαγράφονταν στην ανοιχτή πόρτα οι σκιές από ένα νεαρό ζευγάρι ανθρώπων. Φαίνονταν νά΄ναι κατάκοποι, από ταξίδι μακρινό. Η γυναίκα ταλαιπωρημένη και χλωμή, με ένα γλυκό πρόσωπο συσπασμένο από τους πόνους της γέννας, που κοντοζύγωνε. Ο άνδρας ανήσυχος, ταραγμένος, με μέτωπο αυλακωμένο από τις ρυτίδες που χαράζει η έγνοια κι η αγωνία. Τόπο ζητούσαν να ξαποστάσουν, να αναπαυθούν. Μια γωνιά για να ξαπλώσει η νεαρή γυναίκα το κουρασμένο σώμα της, να ακουμπήσει το νεογέννητο, μιας και η ώρα της γέννας κόντευε. Οι κοφτές ανάσες της γυναίκας ακούγονταν όλο και πιο σύντομες, όλο και πιο βαθιές. Όλα έδειχναν πως τα ζώα θα΄ πρεπε να μοιραστούν το παχνί τους με ένα ακόμα ένοικο. Και πραγματικά: Σαν από ένα ένστικτο αρχέγονο τα ζώα τραβήχτηκαν σε μια γωνιά, ναι στα αλήθεια, το γαϊδουράκι, το βόδι και τα πρόβατα έκαναν τόπο για το νεογέννητο και την βασανισμένη μητέρα του. Κι αυτή, κάνοντας στρώμα τα άχυρα και τα ξερόχορτα του παχνιού, έστρωσε καταγής τον λευκό της μάλλινο μανδύα και με ότι κουρέλια της είχαν απομείνει, τύλιξε στοργικά το γυμνό κορμάκι του Βρέφους. Για τα ζώα το γεγονός της γέννησης ενός ανθρώπου ανάμεσά τους ήταν κάτι το εντυπωσιακό. ΄Έτσι ασυναίσθητα σχημάτισαν ένα κύκλο γύρω από την θέση, που είχε ετοιμάσει η ετοιμόγεννη. Εκείνη τη στιγμή της γέννας τα ζώα έδειξαν την συμπόνια τους, πλησίασαν και έσκυψαν με τα κεφαλάκια τους να δουν το νεογέννητο της φάτνης και να το ζεστάνουν με τα χνώτα τους. Τι όμορφο βρέφος ήταν! Τι γαλήνιο πρόσωπο που είχε! Κι εκείνο το διάχυτο φως, το υπερκόσμιο, τι ανείπωτη λαμπρότητα.! Όλη η σπηλιά έλαμψε με μιας, λες και την είχαν φωτίσει ξαφνικά χιλιάδες ήλιοι», διηγιόταν η μητέρα του Νάθαν. «Ήταν μια ασύγκριτη, ανεπανάληπτη εμπειρία για όλη τη φύση όλα τα ζώα είχαν νιώσει θαρρείς κάποιο σωτήριο γεγονός και το πρόσωπο του θείου Βρέφους είχε σφραγίσει για πάντα την καρδιά και τη μνήμη τους, το βίωμα της θείας γέννησης είχε ποτίσει και το τελευταίο τους κύτταρο».

Ένα δάκρυ, θυμάται, είχε γεμίσει τότε τα όμορφα καστανά μάτια της μητέρας του κι είχε γίνει σταγόνα μαργαριτάρι πού στάθηκε στην άκρη του βλέφαρου της, σαν αισθάνθηκε το μικρό χεράκι του απροστάτευτου Βρέφους να της χαϊδεύει την μουσούδα, σαν να ήθελε να πει το δικό του ευχαριστώ για την ζεστασιά που του πρόσφερε...

Απορροφημένος στις σκέψεις που του δημιούργησε η ανάμνηση από τη διήγηση της μητέρας του,ο μικρός Νάθαν άρχισε να τρικλίζει κάτω από το δυνατό ανοιξιάτικο ήλιο. Τι τον έκανε να θυμηθεί αυτή την ιστορία, τώρα; Ποια σχέση μπορούσε να έχει εκείνο το Βρέφος της Βηθλεέμ με αυτόν τον Ξένο της Ιερουσαλήμ; Ανεξήγητο συναίσθημα. Κι όμως, το ίδιο αίσθημα Γαλήνης, το ίδιο άπλετο Φως, η ίδια τρυφερότητα του χεριού που ακουμπούσε όλη την ώρα στο κεφαλάκι του Νάθαν. Ναι, δεν έκανε λάθος ! Στα βάθη της ύπαρξής του ένιωθε, πως δεν μπορούσε να κάνει λάθος. Ο Ξένος της Ιερουσαλήμ και το Βρέφος της Βηθλεέμ είχαν με βεβαιότητα κάτι κοινό μεταξύ τους. Το ένστικτο των ζώων, η αγνή και ταπεινή φύση δεν έκανε λάθος !

Ο Νάθαν με τον αναβάτη του έφτασαν τώρα στην Άγια Πόλη. Πέρασαν την μεγάλη Πύλη και τράβηξαν τον δρόμο για την αγορά. Μα τι ήταν αυτό που αντίκριζαν τα μάτια του; Πανηγύρι χαράς ! Οι άνθρωποι, πλήθος αμέτρητο και ασυγκράτητο, είχαν ξεχυθεί στους δρόμους να προϋπαντήσουν την μικρή συντροφιά. Με χαρούμενες φωνές κι αλαλαγμούς περικύκλωσαν το γαϊδουράκι και τον αναβάτη του, ενώ ανέμιζαν στα χέρια τους κλαδιά από φοινικόδεντρα και βάγια. «Ωσαννά, ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», ακούγονταν κραυγές χαράς από κάθε στόμα. Το γαϊδουράκι μας στην αρχή τρόμαξε. Στύλωσε τα μυτερά αυτιά του προς τα μπρος κι αφουγκράστηκε τις ιαχές του πλήθους. Όλα του φαίνονταν απειλητικά. Μα η βελούδινη φωνή του αναβάτη του, που έσκυψε τρυφερά από πάνω του, το ησύχασε. «Μη φοβάσαι, Νάθαν», του έλεγε. «Σήμερα με αγαπούν και με δοξολογούν, αύριο θα με μισούν και θα φωνάζουν «σταυρώστε τον». Μη φοβάσαι, όπως δεν φοβήθηκε και η μανούλα σου τις άγριες φωνές των στρατιωτών του Ηρώδη, που με καταδίωκαν, όταν αυτή με φυγάδευε στην Αίγυπτο». «Τον Πόνο τον διαδέχεται η Χαρά και τον Σταυρό η Ανάσταση. Μη φοβάσαι !»...

Τι λόγια παράξενα ήταν αυτά που άκουγε; Και πώς ο Ξένος γνώριζε το όνομά του; Κι αυτό πάλι, με την φυγή στην έρημο της Αιγύπτου; Ποιος θα μπορούσε να του το έχει πει ; Τώρα ο Νάθαν ήταν πια σίγουρος για την ταυτότητα του αναβάτη του. Τι μικρός που ήταν ο κόσμος λοιπόν, σκέφτηκε. Εκείνος, για τον οποίον η μανούλα του είχε πει, πως είχαν έλθει σοφοί και βασιλιάδες να τον προσκυνήσουν σαν μεγάλο του Κόσμου Βασιλιά, έμπαινε σήμερα θριαμβευτής και με βασιλικές τιμές στην Ιερουσαλήμ, κι αυτός, ο μικρός Νάθαν το γαϊδουράκι, είχε την τιμή, να Τον κουβαλά στη πλάτη του!

Στη σκέψη αυτή ο Νάθαν σήκωσε περήφανα το κεφάλι του, τέντωσε αποφασιστικά τα μεγάλα του αυτιά και προχώρησε με βήμα θριαμβευτικό ανάμεσα στο πλήθος που ζητωκραύγαζε.

Έτσι έφτασαν στην αγορά. Εδώ όμως τέλειωνε και το αγώι. Ούτε που το κατάλαβε ο μικρός Νάθαν για πότε τα ξετρελαμένα πλήθη σήκωσαν και πήραν στον ώμο τους τον δικό του Ξένο, που γρήγορα χάθηκε στην αγκαλιά τους.«Τι κρίμα», συλλογίστηκε ο Νάθαν. Σε μια στιγμή είχε ξεχάσει τον κόπο της πορείας και το αβάσταχτο βάρος του φορτίου. ΄Ένας γλυκός πόνος γέμιζε την καρδιά του. Πόσο θα ΄θελε να ξανασυναντήσει τον Ξένο! Πολύ αργά. Το τράβηγμα της τριχιάς στο λαιμό του τον γύρισε βίαια πίσω στην πραγματικότητα. Κάποιο νέο αγώι περίμενε..

Όταν μετά από λίγες μέρες το γαϊδουράκι Νάθαν τραβούσε - στο νέο του αγώι - για το πλακόστρωτο του Γολγοθά, φορτωμένο με ένα βαρύ καλάθι γεμάτο καρφιά και σφυριά, δεν μπορούσε ποτέ να πιστέψει πως θα συναντούσε και πάλι τον αγαπημένο του Ξένο.

Μα τι τραγικό θέαμα αντίκριζαν τώρα τα μεγάλα καστανά μάτια του! Που ήταν το κάλλος, η ομορφιά και η αρχοντιά του χτεσινού αναβάτη; Τα λινά του ρούχα ξεσκισμένα και στους ώμους του ριγμένη μια κόκκινη ματωμένη χλαμύδα, τα μεγάλα τρυφερά χέρια του δεμένα σφιχτά με ένα δερμάτινο λουρί και το φαρδύ του μέτωπο γδαρμένο από ένα αγκάθινο στεφάνι, μπηγμένο με βία στο κεφάλι του. Μόνο εκείνο το πρόσωπο, το Πρόσωπό Του, έμενε πάντα τόσο γαλήνιο, τόσο φωτεινό.

Το πλήθος που χτες Τον υποδεχόταν με τιμές βασιλικές, ανέβαζε τώρα τον Ξένο σαν κοινό εγκληματία στον Σταυρό! Το γαϊδουράκι Νάθαν ένιωσε το αίμα του να παγώνει στις φλέβες του και την καρδιά του να σταματά από του πόνου το ασήκωτο βάρος. Κι ας είχαν πάρει από επάνω του το καλάθι με τα καρφιά και τα σφυριά, ποιος ξέρει για ποιόν προορισμένα...

Στην κορφή του λόφου είχαν από νωρίς στηθεί οι τρεις σταυροί. Στη βάση τους, ένα πλήθος αργόσχολων περίεργων τριγύριζε και περιγελούσε τους μελλοθάνατους. Σε κάποιο παλούκι δεμένος, ο μικρός Νάθαν, παρακολουθούσε άθελά του τις σκηνές της βαρβαρότητας που ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια του και η αγνή του καρδιά δεν έβρισκε εξήγηση για την σκληρότητα των ανθρώπων. Γύρισε το κεφάλι του να μη βλέπει. Και ξαφνικά ένιωσε τη ματιά του να διασταυρώνεται με αυτή του Εσταυρωμένου. Ναι, ήταν βέβαιο, ο Ξένος τον είχε αναγνωρίσει! Το γαϊδουράκι αισθάνθηκε το βελούδινο βλέμμα Του να το χαϊδεύει τρυφερά, παρ΄ όλο τον πόνο που σίγουρα θα υπέφερε. Είδε τα χείλη του αγαπημένου του Ξένου, να κινούνται αδύναμα, σαν κάτι να του ψιθύριζαν. Του φάνηκε πως έλεγε «Άφησέ τους, συγχώρα τους, πατέρα μου, δεν γνωρίζουν τι κάνουν».

Ο Νάθαν δεν ήταν σίγουρος, αν άκουσε σωστά. Στο στήθος του οι παλμοί της καρδιάς του δυνάμωναν από την οργή, σαν τα κύματα της θάλασσας που τά΄πιασε ο απότομος βοριάς. Αναστέναξε κι ένιωσε πως στέναζε μαζί του η φύση ολάκερη για τα βάσανα του Αθώου. Ήταν όμως ανώφελο. Το γαϊδουράκι μας ήταν ανήμπορο μπροστά στην ανθρώπινη κακία και όσο και να το λαχταρούσε, δεν ήξερε τι θα μπορούσε να κάνει για να βοηθήσει Εκείνον, αυτό, ένα τόσο ασήμαντο πουλαράκι.

Και ξάφνου είδε τον ουρανό μεσημεριάτικα να σκοτεινιάζει και τη γη να σείεται συθέμελα. Μια αστραπή ξέσχισε το στερέωμα και φάνηκε να καρφώνεται με βία στην βάση του Σταυρού. Τότε έγινε η οδύνη του λυγμός κι ένα μεγάλο δάκρυ γέμισε τα όμορφα καστανά του μάτια και στάθηκε σαν σταγόνα μαργαριτάρι στην άκρη των βλεφάρων. «Μη φοβάσαι», άκουσε πάλι μέσα του την γλυκιά φωνή του Ξένου να τον καθησυχάζει, «τον Πόνο διαδέχεται η Χαρά και τον Σταυρό η Ανάσταση. Μη φοβάσαι και μην απελπίζεσαι...»

Κι έγινε μεμιάς το δάκρυ εκείνο, το δάκρυ της Χαρμολύπης, το δάκρυ μιας χαράς ελπιδοφόρας, που διαδέχεται τον πόνο, μιας Αναστάσιμης Χαράς που έρχεται και διώχνει την θλίψη του Σταυρού.

Από εκείνη την στιγμή - λένε τα παλιά βιβλία - όλοι οι απόγονοι του Νάθαν, του μικρού πουλαριού κάτω από τον Σταυρό, έχουν για μόνιμο στολίδι τους μια μαργαριταρένια σταγόνα από το δάκρυ της Χαρμολύπης στα όμορφα καστανά μάτια τους. Κι΄εκείνο το σημάδι του σταυρού στην πλάτη, από τους ώμους μέχρι την ουρά.

Λένε πως σχηματίστηκε από την σκιά του Σταυρού, που έριξε επάνω του το φως της αστραπής, την ώρα που τα πικραμένα χείλη του τόσο γνώριμου κι αγαπημένου Ξένου ψέλλιζαν: «Τετέλεσται».

Αν συναντήσετε ποτέ στο δρόμο σας κάποιο γαϊδουράκι, κοιτάξτε προσεκτικά στα μάτια του να δείτε, αν υπάρχει το μαργαριταρένιο δάκρυ της Χαρμολύπης και αν στην πλάτη του έχει χαραγμένο το σύμβολο του Σταυρού. ΄Αν τα ανακαλύψετε όλα αυτά, σίγουρα είστε τυχεροί, αφού θα έχετε συναντήσει κάποιον απόγονο του μικρού Νάθαν, που για λίγες μόνο ώρες πήρε στους ώμους του το βάρος όλου του Κόσμου και το απόθεσε στον Σταυρό.

Γιώργος Βλαχόπουλος

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Κάλαντα του Λαζάρου για το Πάσχα

Κάλαντα του Λαζάρου

Σήμερον έρχεται ο Χριστός Ο επουράνιος Θεός
Εν τη πόλει Βηθανία,
Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρον τον αδερφό της
Τον γλυκύ καρδιακό της
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Και τον μοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτην
Κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.
Και βγήκε κι η Μαρία έξω
Από τη Βηθανία.
Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους
Πόδες του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.
Μα κι εγώ τώρα πιστεύω
Και καλότατα εξεύρω
Ότι δύνασαι αν θέλεις
Και νεκρούς να ανασταίνεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία
άγωμεν εις τα μνημεία
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
Και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε
Λάζαρε να μη σε πάρει:
Δεύρο έξω Λάζαρε μου,
Φίλε και αγαπητέ μου
Παρευθύς από τον Άδη
Ως εξαίσιο σημάδι.
Λάζαρος απενεκρώθη,
Ανεστήθη και σηκώθη.
Λάζαρος σαβανωμένος
Και με το κηρί ζωσμένος
-Λάζαρε πες μας τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας, των χειλέων
Και μη με ρωτάτε πλέον.

ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

ΜΕΓΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!

Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;

Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας).

Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;

Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):

Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:

α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.

β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22):
Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):

Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:

α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.

β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.

Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):

Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :

α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.

β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και

δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.

Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):

Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:

α) Τα πτυσίματα

β) τα μαστιγώματα

γ) τις κοροϊδίες

δ) τους εξευτιλισμούς

ε) τα κτυπήματα

στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την

ζ) Σταύρωση και

η) τον θάνατο του Χριστού μας.

Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ):

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε:

α) την Ταφή Του Κυρίου και

β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.

Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!

Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις 12.00 π.μ):

Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωϊ, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο!

Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.

Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.

Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πίστους;

Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική - προσωπική σωτηρία!

ΚΟΛΑΖ ΑΝΟΙΞΗΣ

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΑ ΚΟΛΑΖ

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ 5 ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ INTERNET

ΤΑΜΠΛΟ

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΤΑΜΠΛΟ

ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΕ ΣΎΡΜΑ ΠΙΠΑΣ  

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΝΣΟΝ ΚΑΙ ΒΑΜΒΑΚΙ

Πως θα βάψετε πασχαλινά αυγά με φλούδες κρεμμυδιών

Οι φυσικές βαφές αυγών εκτός από οικολογικές είναι προτιμότερες και για την υγεία μας και τα κρεμμύδια μπορούν να μας προσφέρουν τα κόκκινα πασχαλινά αυγά μας.

Τα χρώματα που μπορείτε να πάρετε από τις φλούδες των κρεμμυδιών είναι μεταξύ του κόκκινου και του κεραμιδί ενώ οι αποχρώσεις εξαρτώνται από την ποσότητα των φλουδιών που θα χρησιμοποιήσετε, καθώς και από την ώρα που θα αφήσετε τα αυγά σας μέσα στο διάλυμα που θα φτιάξετε.

Η διαδικασία για το βάψιμο αυγών είναι πανεύκολη. Το μόνο που χρειάζεστε είναι νερό, ξύδι, φλούδες κόκκινων κρεμμυδιών και ένα κομμάτι τούλι ή γάζα. Καταρχήν καθαρίζετε τα αυγά σας με ένα κομμάτι απορροφητικό χαρτί που έχετε βουτήξει σε ξύδι. Αυτό είναι απαραίτητο για να απομακρύνετε τη βρωμιά αλλά και τις σφραγίδες του παραγωγού που υπάρχουν στα περισσότερα αυγά. Είναι προτιμότερο να προμηθευτείτε καφέ αυγά και όχι άσπρα για να έχετε πιο σκούρο χρώμα στο τέλος.

Στη συνέχεια βάζετε τα αυγά σας στην κατσαρόλα με ποσότητα νερού που τα υπερκαλύπτει και προσθέτετε ένα σφηνάκι ξύδι. Τυλίγετε τις φλούδες των κρεμμυδιών μέσα στο τούλι ή την γάζα και το ρίχνετε στο νερό.

Ο λόγος που πρέπει να τυλίξετε τις φλούδες μέσα στο ύφασμα είναι για να αποφύγετε την κίνηση τους μέσα στην κατσαρόλα την ώρα που βράζει το νερό, κάτι που δημιουργεί αρκετά σημάδια στα αυγά.

Αφήνετε το νερό να πάρει βράση και χαμηλώνεται τη φωτιά στο σιγανό. Υπολογίζετε περίπου ένα τέταρτο για να είστε σίγουροι πως έχουν βράσει τα αυγά σας και βγάζετε την κατσαρόλα από τη φωτιά. Αν σας ικανοποιεί το χρώμα βγάζετε τα αυγά από την κατσαρόλα, αν όχι τα αφήνετε μέσα κι άλλο. Όσο περισσότερο τα αφήνετε τόσο πιο σκούρο θα γίνει το χρώμα τους.

Όταν τα βγάλετε από την κατσαρόλα τα αφήνετε να στεγνώσουν πάνω σε απορροφητικό χαρτί και στη συνέχεια τα γυαλίζετε με λάδι

ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 Τα έθιμα του Πάσχα σε όλη την Ελλάδα

---

Τα έθιμα του Πάσχα σε όλη την Ελλάδα 
ΑΠΟ ΤΗ Ρόδο ως τη Χαλκιδική και από τη Σύρο ως τη Λευκάδα, κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Εθιμα και παραδόσεις ζωντανεύουν και πάλι στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης, της άνοιξης, της ζώης.

ΘΡΑΚΗ 

Στις Μέτρες της Θράκης, τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη στον Επιτάφιο. Τη Μεγάλη Παρασκευή η πομπή του Επιταφίου σταματά εξω από ενα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεταιέτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τ η στιγμή που ο ιερέας διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο ανάβουν τη φωτιά και καίνε το ομοίωμα. Αργότερα θα πάρουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και θα τη ρίξουν στα μνήματα.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 

Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο « Για βρέξ' Απρίλη μ' που γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα. Χορεύουν δημοτικούς χορούς συγκροτήματα απ' όλη την Ελλάδα.

Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής το σημαντικότερο Πασχαλινό έθιμο είναι «ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΝΙΟΥ Τ' ΑΛΩΝΙ». Γιορτάζεται την Τρίτη ημέρα του Πάσχα, στην ομώνυμη τοποθεσία πάνω στους λόφους. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και πολλές φορές ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «ΚΑΓΚΕΛΕΥΤΟ» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά. Ο χορός στη μέση περίπου του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό.

Κατά την διάρκεια της γιορτής μοιράζονται σε όλους, καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι «ζωγραφίτικος», τσουρέκια και αυγά. Ο χορός επαναλαμβάνεται το απόγευμα στην κεντρική πλατεία του χωριού.

Στο Λιτόχωρο την Μ. Πέμπτη, το βράδυ, στολίζονται οι επιτάφιοι που φτιάχνονται από ανύπαντρες κοπέλες, που όλη την Σαρακοστή φτιάχνουν λουλούδια από ύφασμα. Την Μ. Παρασκευή το βράδυ γίνεται στο παζάρι η συνάντηση των Επιταφίων που συνοδεύονται από χορωδίες Λιτοχωριτών, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό θέαμα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 

ΑΡΑΧΩΒΑ. Ανήμερα του Πάσχα και από το απόγευμα ξεκινάει η περιφορά της Εικόνας του Αγίου Γεωργίου την οποία συνοδεύουν περί τα 500 άτομα ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές. Την επομένη πραγματοποιείται αγώνας δρόμου των γερόντων (ανηφορικός δρόμος), οι οποίοι ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα και το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως το σήκωμα της πέτρας κλπ.

ΛΙΒΑΔΕΙΑ.Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της πόλης, είναι το πολύ γνωστό και μοναδικό «Πάσχα της Λιβαδειάς», που όχι μόνο διατηρείται αλλά χρόνο με το χρόνο ζωντανεύει μιας και οι νεώτεροι συμμετέχουν με ιδιαίτερο μεράκι και κέφι στο έθιμο του «λάκκου». Μετά την Ανάσταση και πριν καλά ξημερώσει οι κάτοικοι ετοιμάζουν την φωτιά. Ένας, κάνοντας το σταυρό του, βάζει φωτιά στο σωρό με τη λαμπάδα της Αναστάσεως. Οι φλόγες αγκαλιάζουν το σωρό. Με ραντίσματα νερού και συχνό χτύπημα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Το ίδιο γίνεται σε όλους τους «λάκκους» και ανεβαίνουν οι καπνοί, αναρίθμητοι και πυκνοί, σε τέτοιο βαθμό, που σκεπάζουν τον ήλιο που στο μεταξύ ανατέλλει.

Η πόλη τυλίγεται σε σύννεφα καπνού. Οι φωτιές είναι έτοιμες και τα αρνιά τοποθετούνται στους «λάκκους». Το γύρισμα των αρνιών και το γλέντι διαρκεί μέχρι το απόγευμα, το οποίο συμπληρώνεται με τη συμμετοχή παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων και με την καύση των πυροτεχνημάτων

ΑΙΤΩΛΙΚΟ. Την Μ. Παρασκευή πολλοί προσκυνητές επισκέπτονται το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου βρίσκεται ο Επιτάφιος, ιστορικό κειμήλιο του 13ου-14ου αιώνα. Από το πρωί του Μ. Σαββάτου στην κεντρική πλατεία της πόλης αναβιώνουν πολλά από τα έθιμα των κατοίκων μέχρι αργά το βράδυ της Αναστάσεως που είναι και το αποκορύφωμα της ημέρας.

Την Κυριακή του Πάσχα κάθε γειτονιά, είναι μία μεγάλη υπαίθρια ψησταριά, όπου ο χορός και το τραγούδι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ προσφέρονται κρασί και παραδοσιακοί μεζέδες δωρεάν.

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής, πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου, σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες στις τάπες του Κάστρου, γύρω από το λιμάνι. Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό, που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι παρουσιάζοντας μία φαντασμαγορική εικόνα μοναδικής ομορφιάς. Το έθιμο αυτό έχει παράδοση πολλών χρόνων που φαίνεται να θέλει να συνδυάσει τη θρησκευτική μυσταγωγία με την ηρωική προσπάθεια του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει τη τουρκική ναυαρχίδα στο χώρο αυτό.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ 

ΛΕΩΝΙΔΙΟ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο της περιοχής είναι, όταν το βράδυ της Ανάστασης γεμίζει ο ουρανός από φωτεινά «αερόστατα» τα οποία ανυψώνονται από τους πιστούς κάθε ενορίας.

ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Εδώ αναβιώνει ένα έθιμο, που πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821, ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών». Οι διαγωνιζόμενοι, με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.

ΚΥΚΛΑΔΕΣ 

ΚΥΘΝΟΣ. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο του νησιού είναι αυτό της «Κούνιας». Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του «συχώριου», δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει «διαβάσει» ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού.

ΣΥΡΟΣ. Η Σύρος βιώνει με ιδιαίτερο τρόπο το Πάσχα. Οι δύο Θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως, με αγάπη κατάνυξη και αμοιβαίο σεβασμό τις Άγιες Μέρες του Πάσχα. Οι Επιτάφιοι των Καθολικών στην Άνω Σύρο ξεκινούν από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη ο επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον ιερό Ναό Ευαγγελιστών οι επιτάφιοι των Ορθοδόξων, από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, της Κοιμήσεως και την Μητρόπολη της Μεταμορφώσεως περιφέρονται και συναντώνται στην Κεντρική Πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση και ψάλλονται τροπάρια της Μ. Παρασκευής από την χορωδία του Αγίου Νικολάου και Ιεροψάλτες.

ΠΑΡΟΣ. Η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της, γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις. Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση. Τα μεσάνυκτα του Μ. Σαββάτου, το νησί γεμίζει από φώτα και τον θόρυβο των αμέτρητων πυροτεχνημάτων.

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ 

ΠΑΤΜΟΣ. Στο νησί της Αποκάλυψης επίκεντρο των τελετών και ακολουθιών αποτελεί ο «ΝΙΠΤΗΡΑΣ». Κάθε χρόνο, στολίζεται με λαμπρές βάγιες και πλούσια ποικιλία ανοιξιάτικων λουλουδιών. Την Μ. Πέμπτη, γίνεται αναπαράσταση του «ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ» του ΝΙΠΤΗΡΑ, σε κεντρική πλατεία της Χώρας. Το Μ. Σάββατο το βράδυ πριν από την Ανάσταση, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε ηρωικό εξάμετρο με κώντιο και την Κυριακή του Πάσχα στις 3 το απόγευμα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.

ΡΟΔΟΣ (ΙΑΛΥΣΟΣ). Το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον «Λάζαρο», συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.

ΚΩΣ. Ενώ οι μεγάλοι είναι δοσμένοι στις πασχαλινές δουλειές και στον εκκλησιασμό, τα παιδιά προετοιμάζονται και αυτά για την Ανάσταση του Κυρίου. Παίρνουν μεγάλα κλειδιά από εκείνα που είχαν οι παλιές κλειδαριές, δένουν με ένα σχοινί το κλειδί με μπαρούτι και βάζουν το καρφί στην τρύπα του κλειδιού, το βράδυ της Ανάστασης το χτυπούν δυνατά στον τοίχο για να εκπυρσοκροτήσει και να χαλάσει ο κόσμος. Άλλοι κόβουν μακριές λωρίδες χαρτιού, βάζουν στην άκρη της κάθε λωρίδας μπαρούτι και ένα φυτίλι, την τυλίγουν τριγωνικά, ώστε να προεξέχει το φυτίλι που το ανάβουν και από την ώρα που ο παπάς λεει το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».

Το πρωί του Μ. Σαββάτου, η εκκλησία στρώνεται με μυρωμένα λουλούδια του βουνού που λέγονται λαμπρές (μικρά μωβ αρωματικά λουλούδια). Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τις λαμπρόπιττες και το γεμιστό αρνί.

ΥΔΡΑ 

Την Μ. Παρασκευή γίνεται κάτι το μοναδικό, ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία του Επιταφίου, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική. Στη συνέχεια οι Επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντώνται στο κεντρικό λιμάνι, δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα. Την ώρα της Ανάστασης τα πολλά βαρελότα φωτίζουν την νύκτα.

ΧΙΟΣ 

Ο ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο που έχει τις ρίζες του στους χρόνους της τουρκικής κατοχής. Αρχικά, οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής, εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν αυτοσχέδια κανονάκια. Με το πέρασμα του χρόνου όμως αυτά εξελίχθηκαν σε αυτοσχέδιες ρουκέτες, βεγγαλικά, φτιαγμένα από νίτρο, θειάφι και μπαρούτι. Η προετοιμασία των ρουκετών αρχίζει αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες την επόμενη χρονιά. Οι ποσότητες τα τελευταία χρόνια φτάνουν στις μερικές χιλιάδες και το θέαμα που δημιουργείται από τις ρουκέτες που εκτοξεύονται στον ουρανό του Βροντάδου το βράδυ της Ανάστασης είναι φαντασμαγορικό. Πολύς είναι ο κόσμος που επιλέγει να περάσει το Πάσχα στην Χίο για να δει αυτό το μοναδικό θέαμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των παρευρισκομένων, έτσι ώστε να διασωθεί το έθιμο.

ΕΠΤΑΝΗΣΑ 

ΚΕΡΚΥΡΑ. Την Μ. Παρασκευή στις 4μ.μ. ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο, ο Επιβλητικός Επιτάφιος. Μέχρι της 9.30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της κάθε ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος επιτάφιος της Μητρόπολης. Στις 9 το πρωί γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα. Το 1574 οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους ορθοδόξους την περιφορά του την Μ. Παρασκευή, και από τότε οι Κερκυραίοι πραγματοποιούν την περιφορά μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου. Είναι η πιο παλιά και πιο κατανυκτική Λιτανεία που βγαίνει σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου, που έσωσε τον Κερκυραϊκό λαό από την σιτοδεία. Εμπρός πηγαίνει ο Άγιος που έχει θέση χοροστατούντος Επισκόπου σε αυτή την Λιτανεία, και ακολουθεί ο Επιτάφιος. Μετά το τέλος της λιτανείας, ο Άγιος θα παραμείνει στη θύρα του, μέχρι την Τρίτη του Πάσχα για προσκύνημα. Στις 11 το πρωΐ του Μ. Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση. Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες) στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου 'Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως».

Ένα άλλο επίσης Κορφιάτικο Πασχαλινό έθιμο που αναβιώνει είναι το «ΜΑΣΤΕΛΟ» (βαρέλι). Στην «Pinia» και κάτω από την Μεταλλική Κουκουνάρα που κρέμεται ασάλευτη ακόμα στην διασταύρωση Νικηφόρου Θεοτόκη και Φιλαρμονικής, μαζεύονται οι Φακίνοι, οι αχθοφόροι της πόλης, οι Πινιαδώροι, οι οποίοι τοποθετούσαν στη μέση του πεζοδρομίου ένα ξύλινο βαρέλι. Το στόλιζαν με μυρτιές και βέρντε, του έβαζαν νερό και αυτοί σκορπισμένοι στο γύρο χώρο, παρακαλούσαν τους περαστικούς, που αυτή την ώρα ήταν πάρα πολλοί, να ρίξουν νομίσματα για ευχές στο νερό. Όταν πλησίαζε η ώρα της πρώτης Ανάστασης, οι Πηνιαδώροι σκορπισμένοι στην περιοχή της Πιάτσας κυνηγούσαν να βρουν κάποιον να τον ρίξουν στο βαρέλι. Αυτός μουσκίδι έβρεχε τον κόσμο γύρω του, ενώ περνούσαν οι μπάντες μας, παίζοντας το αλέγκρο μαρς «Μη φοβάστε Γραικοί». Στο τέλος έβγαινε ο βρεγμένος με γέλια και χαρές και έπαιρνε τα χρήματα που είχε το βαρέλι.

Το βράδυ του Μ. Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Άνω Πλατεία - φαντασμαγορικό, μοναδικό θέαμα. Όλα τα παράθυρα των γύρω σπιτιών ανοιχτά με κεράκια αναμμένα. Τα παράθυρα των μεγάλων εξαορόφων σπιτιών, μαζί με το καταπληκτικό θέμα των χιλιάδων κεριών και των πιστών που παρακολουθούν την τελετή της Ανάστασης στη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, συνθέτουν μία μεγαλειώδη εικόνα. Η Αναστάσιμος Ακολουθία συνεχίζεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής (Πλατύ Καντούνι). Την Κυριακή του Πάσχα, από τις 7 το πρωί κάθε εκκλησία, όπως συμβαίνει και με τους Επιταφίους, βγάζει την Ανάσταση με φιλαρμονικές, σχολεία, προσκόπους και χορωδίες.

ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα και οι ιδιαιτερότητες του «Ζακυνθινού Πάσχα» με τα ιδιόμορφα «αντέτια» (έθιμα) το κάνουν να είναι ξεχωριστό σε όλη την Ελλάδα. Το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ. Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους.

ΛΕΥΚΑΔΑ. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής γίνεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης, με κατάληξη την παραδοσιακή, ενετικού στυλ, κεντρική πλατεία, η περιφορά των επιταφίων των ενοριών, συνοδεία Φιλαρμονικής. Το Μ. Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς, ενώ οι νοικοκυρές πετούν και σπάζουν έξω από τα σπίτια τους διάφορα πήλινα αγγεία (το κομμάτι).

ΚΡΗΤΗ 

Πριν την ανάσταση, στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και μάλιστα οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν 3 μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει γιατί το θεωρούσαν για καλό. Ξυπνούσαν ακόμα και τη νύχτα να πάνε να την χτυπήσουν.